در زیر زبان هر انسان ، دو چشمه است
که از یکی نور و شفا می جوشد و از دومی
زهر و پلیدی ...
و زبان گاهی در این ریشه دارد و گاهی در آن پس یا زهر از آن جاری است یا شفا ...
اما در سکوت چیزی است، برتر از زهر و شفا که می توانند اندیشه تو را بسازند ...
اندیشه تو، از طریق کلامت آشکار میشود...
خداوندا در این منزل برافروز از کرم نوری
که تا گم کرده خود را بیابد عقل انسانی
شب قدر است در جانب چرا قدرش نمیدانی
تو را میشورد او هر دم چرا او را نشورانی
تو را دیوانه کردهست او قرار جانت بردهست او
غم جان تو خوردهست او چرا در جانش ننشانی
چو او آب است و تو جویی چرا خود را نمیجویی
چو او مشک است و تو بویی چرا خود را نیفشانی
#__مولانا
نظری نیست، به حال منت ای ماه، چرا؟
سایه برداشت ز من مهر تو ناگاه چرا؟
روشن است این که مرا، آینه عمر، تویی
در تو آهم نکند، هیچ اثر، آه چرا؟
گر منم دور ز روی تو، دل من با توست
نیستی هیچ، ز حال دلم آگاه چرا؟
برگرفتی ز سر من، همگی سایه مهر
سرو نورسته من، «انبتک الله» چرا؟
دل در آن چاه ز نخ مرد و به مویی کارش
بر نمیآوری، ای یوسف از آن چاه چرا؟
نیکخواه توام و روی تو، دلخواه من است
میرود عمر عزیزم، نه به دلخواه چرا؟
پادشاه منی و من، ز گدایان توام
از گدایان، خبری نیستت ای ماه چرا؟
در ازل، خواند به خود حضرت تو سلمان را
«حاش لله» که بود، رانده درگاه چرا؟
سخت بی رحم است قانون در قمار عاشقی
هرچه آسان تر ببازی نرخ تاوان سخت تر
شعر را من می گویم
و تو ، باعشق
رنگ و لعاب می دهی
در صفحه ی کاغذ من
"عشق"
از آدم عاشق می سازد
شاعر می سازد ، نویسنده می سازد
ز تمام بودنی ها
تو همین از آن من باش
که به غیر با تو بودن
دلم آرزو ندارد
به دست اوردن.....
سلام دوستان
درود روزتون خوش
درضمن از کلیه دوستان و رفقا ممنونم
